Wspomnienie piętnaste

FALUN- 20.02.2015 r.

Przyleciałyście z Ewą dzisiaj po południu. Zostawiłyście bagaże w hotelu i od razu wsiadłyście do taksówki, która zawiozła was wprost pod skocznię. Zajęłyście swoje miejsca na trybunach i z uwagą oraz skupieniem zaczęłyście oglądać pierwsze zmagania skoczków, podczas tegorocznych mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym. Jesteś trochę rozczarowana dopiero szesnastym miejscem brata, ale doskonale wiesz, że ta skocznia mu nie leży. Wspólnie z Ewą macie nadzieję, że poprawi swoją pozycję w drugiej serii. Jednak po skoku na 89,5 metra nie ma szansy, ponieważ spada nawet o jedną pozycję w dół. Jedenasty po pierwszej serii Andreas właśnie przygotowuje się do oddania swojego skoku. 90, 5 metra wystarcza do tego, aby objął prowadzenie w konkursie. Widzisz jak ucieszony z dobrego skoku macha do kamery i odchodzi w stronę band. Po ceremonii kwiatowej dzisiejszego konkursu razem z panią Stoch udajecie się w stronę domków dla skoczków. Z dala już słyszycie dobrze znany wam śmiech.

- Katastrofy ni ma. Na duży będzie lepiej hehe.

- Jeżeli w ogóle wskoczysz do trzydziestki Piotruś!- wołasz wesoło śmiejąc się. Idąca obok ciebie Ewa śmieje się pod nosem, a Żyła patrzy na was zdziwiony.

- A co wy tu robicie?

- Spacerujemy sobie po Falun.- odpowiada z uśmiechem blondynka

- Hehe no to się chłopaki zdziwią.

- Ile razy mam ci mówić, żebyś nie żarł MOICH mannerów?!

- Ale to nie ja!!!

- A niby kto?!

- JA!!!- krzyczysz głośno, na co wszystkie pary oczu zwracają się w twoją stronę

- Mirka??!!- mówią zdziwieni

- A Ewa to już nie?!- oburza się blondynka

- Co wy tu robicie?!

- Zrywamy kwiatki dla Agatki.- odpowiadasz wywracając oczami

- Jakiej Agatki?!- pytają zdziwieni

- Ja pier*ole!- odzywa się Piotrek i uderza się dłonią w czoło

- CO?!- pytają po raz kolejny i patrzą na siebie- Czy ty musisz mówić to samo co ja i wtedy kiedy ja?! A ty? Co?! Przestań!- oglądasz jakże ciekawą kłótnie Mustafa i Olka, kiedy z domku wychodzi Janek i twój brat

- No więc właśnie, na drużynówkę to musimy coś przygotować...- wyjaśnia twardo Ziobro Kamilowi. Jednak kiedy obaj was zauważają milkną i po chwili Stoch tuli do siebie swoją małżonkę.

- Ooo... patrz kto tam idzie.- szepce ci do ucha Żyła, a ty odwracasz się i dostrzegasz grupę niemieckich skoczków, w tym Andreasa. Nagle dzwoni ci telefon, patrzysz na wyświetlacz i odbierasz chowając się za Piotrkiem, który jest tym faktem nieco zaskoczony. Po chwili rozumie jednak kto do ciebie dzwoni i patrzy na Wellingera z uśmiechem, którego on niestety nie widzi, ponieważ stoi tyłem do Polaka.

- Hej piękna!- słyszysz po drugiej stronie

- Hej przystojniaku!

- Oglądałaś? I jak mi poszło? Podobało ci się?- od razu zasypuje cię pytaniami

- U mnie wszystko w porządku dzięki, że spytałeś.- odpowiadasz z udawaną ironią

- Haha!- słyszysz jego śmiech

- I tak.- twierdzisz- Oglądałam cię łamago!

- Ja ci dam łamago! A trzymałaś kciuki?

- Nie chciało mi się.- wzdychasz, wychodząc zza pleców Wiślanina

- Haha! Bardzo śmieszne.- mówi ironicznie szatyn

- Nawet nie wiesz jak bardzo, ale już niech ci będzie. Trzymałam za ciebie kciuki.- odpowiadasz z uśmiechem- Andi?

- Co?

- Zawiąż sobie buta bo się zaraz wywalisz.

- Słucham?!

- Odwróć się idioto!- krzyczy Kraus w stronę Wellingera

FALUN- 22.02.2015 r.

Niemalże  siłą wyciągnęłaś Wellingera na dzisiejszy sprint drużynowy w biegach. Justyna wspólnie z Sylwią będą walczyły o medal, a ty będąc w Falun chciałaś im kibicować z trybun. Andreas nie był tym faktem ucieszony i stwierdził, że nie chce mu się stać i marznąć, ale kiedy powiedziałaś mu, że nie pójdziesz z nim na konkurs mieszany zgodził się. Na lewym policzku masz namalowaną biało-czerwoną flagę, a w ręce trzymasz flagę. Kiedy dziewczyny startują podnosisz rękę do góry i zaczynasz machać flagą.

- Dawaj Justyna!- krzyczysz gdy Polka zbliża się do ostatniej wymiany z Sylwią. Widzisz, że Fessel próbuje ją dogonić. Jednak Kowalczyk się nie daje i z kilkoma metrami przewagi nad Niemką, przekazuje Sylwii tak zwaną pałeczkę, która szybkim tempem wyrusza na ostanie okrążenie. Dajesz przelotnego buziaka szatynowi, który trochę rozpromienił się od waszego wyjścia z hotelu. Uważnie spoglądasz na zjazd z górki, na którym widzisz zjeżdżającą Norweżkę, a tuż za nią Sylwię i goniących ją Herrmann i Nilson.

- Dawaj Denise!- słyszysz głos swojego chłopaka, a następnie spogladasz na niego spod byka- No co?- dziwi się- Ty kibicujesz swoim, a ja swoim.- mówi i pokazuje ci rząd swoich białych ząbków

Niestety Nilson na ostatnich metrach dogania Polkę i jako druga wpada na metę, jednak Jaśkowiec zbytnio się tym nie przejmuje i wpada za linię jako trzecia, wyprzedzając o pare metrów Niemkę. Podskakujesz ciesząc się z brązu dziewczyn, a Wellinger stoi obok ciebie wyraźnie zniesmaczony. Przelotnie całujesz go w usta, licząc że humor mu się poprawi i widząc swój efekt w postaci uśmiechu na twarzy Andreasa uśmiechasz się promiennie, a chłopak obejmuje cię w pasie i w ten oto sposób czekacie na ceremonię kwiatową dzisiejszego biegu, co jakiś czas szeptając sobie coś do ucha.

~~~...~~~

Wspólnie z Andreasem stoisz pod skocznią oglądając dzisiejszy konkurs mieszany w skokach, mimo iż chłopak nie bierze w nim czynnego udziału. Co jakiś czas Wellinger wymienia z Marinusem jakieś uwagi co do poszczególnych skoków zawodników. Z ciekawością przyglądasz się skoczkiniom, które oddają niemalże tak długie skoki jak skoczkowie. Gdy na belce zasiada Carina trzymasz za nią kciuki i w myślach życzysz długiego skoku. Od waszego dzisiejszego spotkania sprzed paru godzin zdążyłaś ją polubić, można nawet powiedzieć, że złapałyście ze sobą dobry kontakt. Carina swoim skokiem nie zawodzi, a wręcz wyprowadza na prowadzenie Niemców z kilku punktową przewagą nad drugą Norwegią. W ostatniej kolejce drugiej serii jako ostatni będzie skakał Severin, a u Norwegów Rune. Czekając na ostatnich osiem skoków słyszysz dźwięk, przychodzącego połączenia. Spoglądasz na wyświetlacz i odbierasz.

- Powiedz chłopakom i dziewczynom, że trzymamy za nich kciuki!- słyszysz wesoły głos po drugiej stronie

- Hahaha! Dobrze Piotruś, przekażę!

- Możesz mi nie wyrywać słuchawki!- bulwersuje się Żyła- Rozmawiam!

- Może ja też chcę porozmawiać z Mirką!- odzywa się najprawdobodobniej Klimek

- To trza było zadzwonić ze swojego telefonu, a nie! Rozmowy w Szwecji są drogie!

- Sorry Miruś, muszę kończyć. PA!

- Papa!- odpowiadasz zdziwiona- Richard!- wołasz widząc chłopaka, który odwraca się w twoją stronę- Polacy trzymają za was kciuki!- krzyczysz unosząc ściśnięte dłonie do góry, na co Freitag się śmieje

- Haha! Danke!

FALUN 26.02.2015 r.

Dzisiaj twój brat będzie bronił tytułu mistrza świata na dużej skoczni. Wiesz, że jego dyspozycja tutaj w Falun nie jest za wysoka, jednak wierzysz, że zdoła obronić tytuł sprzed dwóch lat. Momentalnie wracasz myślami do Predazzo, gdzie wspólnie z Ewą z niecierpliwością czekałyście na finałowy skok Kamila i później ta wrzawa na trybunach, gdy twój brat zwyciężył. To było coś niesamowitego! Z rozmyśleń wyrywa cię dźwięk twojego telefonu. Spoglądasz na wyświetlacz i widząc kto dzwoni uśmiechasz się szeroko.

- Hejka kochanie! Jak tam samopoczucie przed konkursem?

- Właśnie w tej sprawie dzwonie.- odpowiada niezbyt wyraźnie- Mam problemy z żołądkiem i nie wystartuje dzisiaj, a nawet nie pojawię się na skoczni.- mówi, a twój wyraz twarzy z zadowolonej zmienia się diametralnie

- Ale jak to? Co ci się stało? Czym się zatrułeś?- pytasz

- Nie wiem. Chyba zjadłem coś nieświeżego. - odpowiada, a tobie przed oczami staje scena z wczorajszego wieczoru

- Mówiłam ci żebyś nie jadł wczoraj tego hot-doga!

- A skąd mogłem wiedzieć, że on jest niedobry!- oburza się- Gdybym wiedział to bym go nawet nie tknął.

- Przyjadę do ciebie.- twierdzisz po chwili

- Nie! Nie ma mowy, żebyś przeze mnie opuszczała dzisiejszy konkurs.

- Ale nie chce zostawiać cię samego.- jękasz

- Jestem już duży i poradzę sobie, a ty masz iść pod skocznie i kibicować polakom i moim chłopakom! Jasne?

- Ale...- chciałaś zaprotestować, ale Wellinger ci przerwał

- Żadnego ale! Masz iść na skocznie i kibicować!

- Okej!- odpowiadasz niechętnie

~~~...~~~

Zdajesz sobie sprawę z tego, że jak Andreas dowie się co zrobiłaś to cię zabiję, ale nie czułaś się dobrze na skoczni wiedząc, że Wellinger siedzi sam i ogląda konkurs przed telewizorem. Powiedziałaś Ewie i Kamilowi, że jedziesz do skoczka, a Dawid z Olkiem zamówili ci taksówkę. Po paru minutach wysiadasz pod hotelem, w którym nocują niemieccy skoczkowie. Kierujesz się w stronę windy i wjeżdżasz na drugie piętro. Od Marinusa wiesz, który pokój zajmuje Andreas.

~~~...~~~

Od rana fatalnie się czujesz i wiesz, że trener podjął słuszną decyzję o odpuszczeniu dzisiejszego konkursu. Tym samym zdajesz sobie sprawę, że twój występ w drużynówce jest zagrożony. Życzyłeś chłopakom powodzenia przed ich wyjazdem na skocznie, a sam później położyłeś się na łóżku i z tego miejsca oglądałeś pierwszą serię konkursu. Jesteś zadowolony z miejsca Severina i dziwi cię trochę niezbyt dobra dyspozycja Kamila. Z zamiarem wyjścia do łazienki podnosisz się z łóżka, gdy nagle słyszysz pukanie do drzwi. Zdziwiony dochodzisz do drzwi i chwytasz za klamkę, a tam ku twojemu wielkiemu zdziwieniu stoi.... Mirka!

- Ale... jak to...- nie możesz wydobyć z siebie słowa- Przecież miałaś być pod skocznią!

- Tak wiem. Ale nie mogłam tam ustać w jednym miejscu.- odpowiada- Musiałam przyjechać i zobaczyć co z tobą. Martwiłem się.

- Dziękuję.- mówisz i przytulasz do siebie Stochównę- Kocham cię, wiesz?- twierdzisz i słyszysz cichy śmiech szatynki

- A wiesz, że ja ciebie też.- odpowiada śmiejąc się, a ty niewiele myśląc całujesz ją co dziewczyna odwzajemnia

FALUN- 28.02.2015 r.

Twoje problemy z żołądkiem już ustały, jednak Schuster nie powołał cię do drużynówki. Z początku było ci przykro, ale perspektywa spędzenia z Mirką całego konkursu pod skocznią znacznie poprawiła ci humor. Wspólnie ze swoją dziewczyną, Ewą, Marinusem i Dawidem oraz Olkiem oglądacie konkurs. Ze skoku na skok twoi przyjaciele pogarszają swoją pozycję, co cię niezwykle dziwi, jak i to, że Polacy z Austriakami ciągle zamieniają się na pozycji vice lidera.

- Andreas pójdziesz ze mną po gorącą czekoladę?- słyszysz ciepły głos młodej Stochówny

- Jasne!- odpowiadasz i łapiesz ją za rękę

- Mirka! Przyniesiesz też mi?- krzyczy Ewa

- No pewnie! Ale co?! Gorąca czekoladę czy kawę?- drze się Miranda niemal koło twojego ucha

- Kawę!- odkrzykuje jej pani Stoch

Dochodzicie do automatu i dostrzegasz znajomą sylwetkę skoczka. Witasz się z nim, a chłopak przedstawia ci swoją dziewczynę. Ty nie pozostajesz dłuższy i przedstawiasz Mirandę.

- Miranda.- mówi i podaje dłoń blondynce

- Celina.- odpowiada uśmiechnięta i odwzajemnia uścisk

Johann podobnie jak ty nie został powołany do składu na konkurs drużynowy. Ucinasz sobie z Norwegiem krótką pogawędkę na temat pierwszej serii dzisiejszego konkursu. Kątem oka dostrzegasz, że Miranda szuka żetonów w kieszeni by zapłacić za gorącą czekoladę i kawę. Natychmiast interweniujesz i każesz chować jej te pieniądze, a sam płacisz za napoje. Widzisz, że Mirka nie jest zadowolona z tej sytuacji, ale milczy.

- To ja chociaż za Ewkę zapłacę.- odzywa się, gdy wkładasz żetony do automatu, a ty odwracasz się i patrzysz na nią spod byka- No co?!

- Gucio.- odzywasz się

- I Maja.- odpowiada- Boże Andreas jaki ty jesteś uparty!

-To ty jesteś strasznie uparta!

- Nieprawda bo ty!- mówi i wystawia ci język

- Jesteś niemożliwa.- twierdzisz kręcąc głową z rozbawieniem

- Ty też.- odpowiada i wystawia rząd swoich śnieżnobiałych ząbków.

 Dopiero patrząc na Norwegów, którzy stoją z boku zdajesz sobie sprawę, że byli świadkami waszego przekomarzania się. Spoglądasz na szatynkę, której najwyraźniej robi się głupio z tego powodu, a na twarzy ma czerwone rumieńce.

- Widzę, że wy też po coś ciepłego przyszliście.- mówisz patrząc na gorący kubek, który Robertsen trzyma w ręce

- Na rozgrzanie.- odpowiada Forfang- Celinie trochę zimno się zrobiło.

- To zupełnie jak Mirce.- odpowiadasz spoglądając na dziewczynę, która uśmiecha się słabo

- Pierwszy raz jesteś na skokach? Nie widziałem cię wcześniej z Andreasem.- pyta Norweg

- Nie. Na zawodach w zimę jestem co roku w Zakopanem, a ostatnio nawet w Wiśle.-  odpowiada z uśmiechem

- Chce ci się jeździć z Niemiec na konkursy do Polski?- pyta zaskoczona Celina, a Mirka wydaje się być zdziwiona tym pytaniem i chyba nie rozumie o co chodzi Norweżce

- Miranda jest Polką.- odpowiadasz, a przez twarze owej dwójki przenika cień zdziwienia

- Miranda ty tą kawę Ewce to zimną zaniesiesz.- słyszysz śmiejącego się Kamila do szatynki, który idzie z nartami do domku

- Spokojna twoja rozczochrana braciszku!- krzyczy za nim dziewczyna

- I jest siostrą Kamila.- dopowiadasz

- Może ja faktycznie jej tą kawę zaniosę.- twierdzi Stochówna po niemiecku, a ty domyślasz się, że Kamil coś o kawie Ewy mówił

- To chodźmy!- mówisz i żegnasz się z Forfangiem i jego dziewczyną, a po chwili to samo robi Miranda i odchodzicie

~~~...~~~

W ostatniej grupie twój brat będzie skakał przedostatni, a do ciebie dociera to, że być może Polacy zdobędą srebrny medal i będą przed Austriakami. Jednak wiesz, ze nie ma się co za bardzo ekscytować bo to jeszcze nic pewnego. Z uwagą przyglądasz się skokowi Severina i szczęka ci opada do ziemi. Podobnie jak pozostałym, a Dawid aż zakrztusił się swoim orzechowym mannerem. Odległość Kasaiego nie jest aż tak powalająca jak Niemca, bo aż 20 metrów krótsza. Mija dłuższa chwila, zanim na belkę zasiada Schlierenzauer, a ty w myślasz życzysz mu żeby skoczył, tak by nie zagroził polakom. Jednak gdy widzisz jego 129 metrów, to wiesz że Kamil będzie musiał uzyskać podobną odległość, ale wierzysz w swojego brata. W końcu w pierwszej serii zabrakło mu tylko pół metra do 130. Wiatr na skoczni daje o sobie znać i Stoch ponownie musi zejść z belki, a do waszego towarzystwa dochodzi Freund. Pozostali skoczkowie niemieccy wcześniej po swoich skokach podeszli do was. Po paru sekundach ponownie na nią zasiada i dostaje zielone światło od Mirana Tepesa. 126 metrów to może być jednak za mało by objąć prowadzenie i niestety Polska spada na drugie miejsce ze stratą ponad pięciu punków do Austriaków. Jednak chłopaki podbiegają do Kamila i wspólnie cieszą się z brązowego medalu, a ty przytulasz się do Andreasa, który chwilę później muska ustami twoje wargi co z chęcią odwzajemniasz. Na trybunach słychać wielką wrzawę, która powoduje że odrywacie się od siebie. Swoim pocałunkiem przegapiliście skok Rune, jednak wspólnie oglądacie powtórkę na telebimie.

I co ja wam mogę powiedzieć moje kochane? Przepraszam, przepraszam i jeszcze raz przepraszam za taką przerwę. Moja wena odleciała i nie chciała wrócić, ale im bliżej było roku szkolnego tym więcej weny przybywało. I takim oto sposobem powstała piętnastka! :D

Iza i Gosia! Fragment z mannerami to dla was xD

Następny kiedy? Nie mam pojęcia. Może za dwa tygodnie, może za miesiąc. Nie wiem ;)

Buziaki kocham was! I dziękuje za to, że jesteście jeszcze ze mną!

Wasza Miris <3